Funkcja licząca liczby pierwsze

Przebieg funkcji π(n) dla pierwszych sześćdziesięciu liczb naturalnych

Funkcja π – funkcja używana w teorii liczb[1][2].

Dla danej liczby rzeczywistej x , {\displaystyle x,} wartość π ( x ) {\displaystyle \pi (x)} jest liczbą liczb pierwszych nie większych od x {\displaystyle x} [1][2].

Funkcja ta jest określona dla wszystkich liczb rzeczywistych, choć zwykle bada się jej zachowanie tylko dla liczb naturalnych[1].

Właściwości[1]

Niektóre z nierówności dotyczących funkcji π {\displaystyle \pi } to:

  • π ( x ) > x ln x {\displaystyle \pi (x)>{\frac {x}{\ln x}}} dla x 17. {\displaystyle x\geqslant 17.}

Już pod koniec XVIII wieku Carl Friedrich Gauss oraz Adrien-Marie Legendre przypuszczali, iż x ln ( x ) {\displaystyle {\frac {x}{\ln(x)}}} jest przybliżeniem wartości funkcji

  • π ( x ) < 1,255 06 x ln x {\displaystyle \pi (x)<1{,}25506{\frac {x}{\ln x}}\quad {}} dla x > 1 , {\displaystyle x>1,}
  • x ln x + 2 < π ( x ) < x ln x 4 {\displaystyle {\frac {x}{\ln x+2}}<\pi (x)<{\frac {x}{\ln x-4}}\quad {}} dla x 55. {\displaystyle x\geqslant 55.}

Ponadto:

  • lim x π ( x ) x / ln ( x ) = 1 , {\displaystyle \lim _{x\to \infty }{\frac {\pi (x)}{x/\ln(x)}}=1,}
  • lim x π ( x ) / li ( x ) = 1 , {\displaystyle \lim _{x\to \infty }\pi (x)/\operatorname {li} (x)=1,}

gdzie li {\displaystyle \operatorname {li} } jest logarytmem całkowym.

Funkcja f(x) Riemanna

Bernhard Riemann w swojej pracy[3] zdefiniował funkcję f ( x ) : R R {\displaystyle f(x)\colon \mathbb {R} \to \mathbb {R} } w postaci:

f ( x ) = n = 1 α 1 n π ( x 1 n ) = π ( x ) + 1 2 π ( x 1 2 ) + 1 3 π ( x 1 3 ) + + 1 α π ( x 1 α ) , {\displaystyle f(x)=\sum _{n=1}^{\alpha }{\frac {1}{n}}\pi \left(x^{\frac {1}{n}}\right)=\pi (x)+{\frac {1}{2}}\pi \left(x^{\frac {1}{2}}\right)+{\frac {1}{3}}\pi \left(x^{\frac {1}{3}}\right)+\ldots +{\frac {1}{\alpha }}\pi \left(x^{\frac {1}{\alpha }}\right),}

gdzie składnikami sumy jest funkcja liczby liczb pierwszych, natomiast α = log 2 ( x ) . {\displaystyle \alpha =\lfloor \log _{2}(x)\rfloor .} Zauważmy, że tak zdefiniowana funkcja ma tą samą własność co funkcja π ( x ) . {\displaystyle \pi (x).} Jej wartość rośnie o jeden, kiedy argument jest liczbą pierwszą.

Następnie w dalszej części pracy wyprowadza jawną postać funkcji f ( x ) , {\displaystyle f(x),} składającej się z kilku członów.

f ( x ) = L i ( x ) ν ( L i ( x 1 2 + σ ν i ) + L i ( x 1 2 σ ν i ) ) + x 1 t 2 1 d t t ln t + ln ( ζ ( 0 ) ) . {\displaystyle f(x)=Li(x)-\sum _{\nu }\left(Li\left(x^{{\frac {1}{2}}+\sigma _{\nu }i}\right)+Li\left(x^{{\frac {1}{2}}-\sigma _{\nu }i}\right)\right)+\int _{x}^{\infty }{\frac {1}{t^{2}-1}}\,{\frac {dt}{t\ln {t}}}+\ln {\big (}\zeta (0){\big )}.}

Pierwszy z nich to logarytm całkowy, drugi to suma po nietrywialnych miejscach zerowych funkcji dzeta Riemanna ζ ( z ) , {\displaystyle \zeta (z),} dla których spełniona jest zależność:

ζ ( 1 2 ± σ ν i ) = 0 , {\displaystyle \zeta \left({\frac {1}{2}}\pm \sigma _{\nu }i\right)=0,\quad {}} σ ν = { 14,134 7 ,   21,022 0 ,   25,010 8 , } , {\displaystyle \sigma _{\nu }=\{14{,}1347,\ 21{,}0220,\ 25{,}0108,\dots \},}

przy czym sumuje się zera zarówno leżące nad osią liczb rzeczywistych, jak i pod nią. Warto zauważyć, że ze względu na symetryczne ułożenie zer „dodatnich” i „ujemnych” na osi x = 1 2 {\displaystyle x={\tfrac {1}{2}}} w wyniku sumowania otrzymuje się liczbę rzeczywistą, ponieważ część urojona sumy Σ ν {\displaystyle \Sigma _{\nu }} znosi się wzajemnie.

Trzeci składnik to całka, która szybko dąży do zera wraz z rosnącymi wartościami x . {\displaystyle x.} Przykładowe wartości całki umieszczono w tabeli poniżej.

x {\displaystyle x} 1 {\displaystyle 1} 2 {\displaystyle 2} 3 {\displaystyle 3} 4 {\displaystyle 4} 5 {\displaystyle 5} 10 {\displaystyle 10} 100 {\displaystyle 100} 1000 {\displaystyle 1000} 10   000 {\displaystyle 10\ 000}
{\displaystyle \int } {\displaystyle \infty } 0,140 {\displaystyle 0{,}140} 0,040 {\displaystyle 0{,}040} 0,018 {\displaystyle 0{,}018} 0,010 {\displaystyle 0{,}010} 0,001 {\displaystyle 0{,}001} 9,875 10 6 {\displaystyle 9{,}875\cdot 10^{-6}} 6,777 10 8 {\displaystyle 6{,}777\cdot 10^{-8}} 5,162 10 10 {\displaystyle 5{,}162\cdot 10^{-10}}

Ostatni składnik to stała równa ln ( ζ ( 0 ) ) = ln ( 2 ) . {\displaystyle \ln(\zeta (0))=-\ln(2).}

Definicja funkcji liczby liczb pierwszych π(x) za pomocą f(x)

Kolejne przybliżenia funkcji π ( x ) {\displaystyle \pi (x)} (zaznaczonej na czerwono) z uwzględnieniem coraz większej ilości nietrywialnych zer (niebieski kolor).

Korzystając z transformacji Möbiusa, można przedstawić π ( x ) {\displaystyle \pi (x)} za pomocą funkcji f ( x ) {\displaystyle f(x)} Riemanna:

π ( x ) = n = 1 μ ( n ) n f ( x 1 n ) , {\displaystyle \pi (x)=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)}{n}}f\left(x^{\frac {1}{n}}\right),}

gdzie μ ( n ) {\displaystyle \mu (n)} jest funkcją Möbiusa. Im więcej zer weźmie się pod uwagę w sumowaniu, tym dokładniejsze uzyska się przybliżenie funkcji liczącej liczby pierwsze.

Funkcja π Riemanna

Czasami do obliczeń używa się przybliżenia w postaci f ( x ) = L i ( x ) , {\displaystyle f(x)=Li(x),} wtedy taką funkcję nazywa się funkcją Π ( x ) {\displaystyle \Pi (x)} Riemanna:

Π ( x ) π ( x ) = n = 1 μ ( n ) n L i ( x 1 n ) . {\displaystyle \Pi (x)\approx \pi (x)=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)}{n}}Li\left(x^{\frac {1}{n}}\right).}

Zobacz też

  • funkcja φ

Przypisy

  1. a b c d Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Prime Counting Function, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.).
  2. a b Prime counting function: Primary definition [online], functions.wolfram.com [dostęp 2017-10-13] .
  3. G.F.B.G.F.B. Riemann G.F.B.G.F.B., Über die Anzahl der Primzahlen unter einer gegebenen Grösse., listopad 1859  (niem.).
  • p
  • d
  • e
Ciągi liczbowe
pojęcia
definiujące
ciągi ogólne
ciągi liczbowe
  • przeciwdziedzina
  • liczba
typy ciągów
ogólne
nieskończone
przykłady ciągów
liczb naturalnych
niemalejące
inne
inne przykłady
ciągów liczb
twierdzenia
o granicach
inne
powiązane pojęcia