Gök cisimlerine tapma
Astroteoloji veya astrolatri, yıldızlara ve diğer göksel cisimlere tanrı olarak ibadet etme veya tanrıların göksel cisimler ile ilişkilendirilmesidir. Bunun en yaygın örnekleri, dünyadaki politeistik sistemlerde güneş tanrıları ve ay tanrılarıdır. Ayrıca Merkür, Venüs, Mars, Jüpiter ve Satürn gibi kayda değer gezegenlerin Babil'de tanrılarla ve dolayısıyla Greko-Romen dininde ilişkilendirilmesi de örnek olarak gösterilebilir.
Astroteoloji terimi, 18 ile 19. yüzyılda, orijinal dinin, özellikle de ilkel tek tanrının keşfini açıklamak için kullanıldı. Eusebius'tan beri Hristiyan yazarlar tarafından putperest olarak kaşlarını çatmış, genellikle çok tanrıcılığı ima eden astrolatriğin aksine astroteoloji, "göklerin gözlemlenmesi üzerine kurulmuş herhangi bir dini sistemdir".[1] Tanrılar, tanrıçalar ve iblisler de ay tutulmaları, gezegenlerin hizalanması ve gezegenlerin yıldızlarla görünür etkileşimleri gibi astronomik olayların kişileştirilmesi olarak düşünülebilir. Astroteoloji, Jan Irvin, Jordan Maxwell ve Andrew Rutajit (2006) tarafından dinin kökeni entheogen teorisini savunan "bilinen en eski din ve doğa ibadet biçimleri" ne referans olarak kullanılmaktadır.[2]
Etimoloji
Astrolatry, Yunanca astron (yıldız) ve latris (tapan kişi) veya latreuein (ibadet) kelimelerinden gelir.
