Witold Silewicz
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 2007 |
| Instrumenty | kontrabas, instrumenty dęte i smyczkowe |
| Gatunki | muzyka klasyczna, muzyka romantyczna, muzyka współczesna |
| Zawód | kompozytor, kontrabasista |
| Aktywność | 1955–2005 |
| Powiązania | Joseph Marx, Hans Swarowsky, Tonkünstlerorchester Niederösterreich |
| Współpracownicy | |
| Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków na obczyźnie | |
| Zespoły | |
| Tonkünstlerorchester (Wien) | |
| Odznaczenia | |
| Nagrody od Miasta Wiednia i Prowincji Niederösterreich | |
Witold Silewicz (ur. 18 maja 1921 w Rajsku, zm. 26 stycznia 2007 w Wiedniu) – polsko-austriacki kompozytor i kontrabasista.
Życiorys
Urodził się w Rajsku jako najmłodszy z trojga dzieci warszawskiego architekta, Zdzisława Silewicza i Stefanii z Zwillingów[1][2]. W dzieciństwie chorował na gruźlicę, która zmusiła go do częstych zabiegów w górskich sanatoriach i przerw w nauce. Na skutek choroby została mu na całe życie niesprawność jednej nogi. Jako ośmioletni chłopiec stracił ojca, który zmarł w Nicei. Mimo tego przebił się wczesny talent muzyczny. Jeszcze przed wybuchem drugiej wojny rodzina się przeniosła do Austrii w rodzinne strony matki. W 1943 r. został przyjęty do wiedeńskiej akademii muzycznej gdzie studiował kompozycję u Josepha Marxa, dyrygowanie u J. Kripsa i Hansa Swarowsky’ego, ucznia Richard Straussa. Dyplom uzyskał w 1951 r. Na kontrabasie uczył się u Johanna Krumpa i Ottona Ruhma od 1949 do 1955 r.[3]
W czasie pobytu we Włoszech i w Jugosławii poznał swoją słoweńską żonę, Tatianę (1925–2011) z którą osiedlił się w Wiedniu i z którą miał dwie córki, Ksenię i Aleksandrę. Na życie zarabiał jako członek orkiestr, najczęściej w Niederösterreichische Tonkünstlerorchester. Był aktywnym członkiem rady stowarzyszenia polskich artystów muzyków – na obczyźnie. Zmarł 26 stycznia 2007 r. w Wiedniu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu w Friedhof Döbling w pobliżu Kahlenbergu[4].
Twórczość
- Dwie symfonie[5]
- Koncerty na instrumenty[6]
- Muzyka kameralna
- Poème de la vie
- Balet: Fanny Elssler – Frau u Mythos (1989)
- Kinderszenen
- Instrumentalensemble
- Geburtstagswünsche (Życzenia urodzinowe) na 2 klarnety, flet, obój i fagot
- Six Petites scènes d'enfants (1991)[7]
Odznaczenia
- Nagrodę uznania miasta Wiednia (1963)[8]
- Nagrodę uznania prowincji Niederösterreich (1981)[9]
Przypisy
- ↑ Poznańska Kartoteka Ewidencji Ludności 1870-1931 http://e-kartoteka.net/en/search?signature=15034
- ↑ Wykaz Właścicieli Dóbr Tabularnych w Galicji Rok 1902 https://genealogia.okiem.pl/forum/viewtopic.php?f=73&t=17125&start=20
- ↑ Barbara Boisits: Słownik Muzyki Austriackiej: Witold Silewicz.
- ↑ John Svadbik. Miejsce pochówku Witolda Silewicza, 2016. https://www.findagrave.com/memorial/159585095/witold-silewicz
- ↑ Liste de symphonistes (après 1800) http://ttle.free.fr/Symphonies/symphonistes_p-z.htm
- ↑ https://web.archive.org/web/20181226084443/https://www.wienersymphoniker.at/en/events/f-prohaska-puschacher-w-mozart-silewicz-beethoven 1951
- ↑ https://www.bundesakademie-trossingen.de/fileadmin/user_upload/Bibliothek_RV/Repertoireverzeichnis_2.pdf s.103
- ↑ Laureaci nagrody miasta Wiednia https://web.archive.org/web/20181227085810/https://www.wien.gv.at/kultur/abteilung/ehrungen/foerderungspreise/preistraeger.html#musik
- ↑ Zeit 1960-2010 Kulturpreise Niederösterreich - Land Niederösterreich http://www.noe.gv.at/noe/Kunst-Kultur/Kulturpreistraeger_festschrift_2.pdf s. 121.
Bibliografia
- Hartmut Krones. Red.Die Ősterreichische Symphonien im 20 Jahrhundert. Wiedeń: Böhlau Verlag, 2005. s. 12. ISBN 978-3205772071
Linki zewnętrzne
- Barbara Boisits: Słownik Muzyki Austriackiej: Witold Silewicz.
Kontrola autorytatywna (osoba):
