William FitzWilliam (4. hrabia FitzWilliam)

William FitzWilliam

Data urodzenia	30 maja 1748
Data śmierci	8 lutego 1833
Lord przewodniczący Rady
Okres	od 1794 do 1794
Poprzednik	John Pratt
Następca	David Murray
Lord namiestnik Irlandii
Okres	od 1794 do 1795
Poprzednik	John Fane
Następca	John Pratt
Minister bez teki
Okres	od 1806 do 1807
Poprzednik	William Cavendish-Bentinck
Następca	Dudley Ryder
Multimedia w Wikimedia Commons

William FitzWilliam, 4. i 2. hrabia FitzWilliam (ur. 30 maja 1748, zm. 8 lutego 1833) – brytyjski arystokrata i polityk związany ze stronnictwem wigów.

Był najstarszym synem Williama FitzWilliama, 3. hrabiego FitzWilliam, i lady Anne Watson-Wentworth, córki 1. markiza Rockingham. Od urodzenia nosił tytuł grzecznościowy „wicehrabiego Milton”. Po śmierci ojca w 1756 r. odziedziczył tytuł 4. hrabiego FitzWilliam i zasiadł w Izbie Lordów. Kształcił się w Eton College, gdzie zaprzyjaźnił się z Charlesem Jamesem Foksem i lordem Morpethem. Lord FitzWilliam był siostrzeńcem dwukrotnego premiera Wielkiej Brytanii lorda Rockinghama. Po śmierci wuja w 1782 r. odziedziczył jego posiadłości, co uczyniło go jednym z największych posiadaczy ziemskich w kraju.

Podobnie jak wuj, lord FitzWilliam związał się z opozycyjnym stronnictwem wigów. W koalicyjnym rządzie Foksa-Northa w 1783 r. odpowiadał za sprawy Indii Brytyjskich. Po upadku gabinetu związanego z odrzuceniem przez parlament ustawy o Indiach, lord FitzWilliam przeszedł do opozycji. Na początku lat 90. niepokoiły go wydarzenia rewolucji francuskiej, i wzorem innych konserwatywnych wigów z księciem Portland na czele, opuścił partię i poparł gabinet Williama Pitta Młodszego.

Mimo początkowego sprzeciwu w lipcu 1794 r. objął stanowisko Lorda Przewodniczącego Rady. Jednak jeszcze w tym samym roku został Lordem Namiestnikiem Irlandii. Na Szmaragdowej Wyspie pojawił się w styczniu 1795 r. i od razu wywołał kontrowersje w Londynie, kiedy zdymisjonował większość administracji i poparł starania Henry’ego Grattana o równouprawnienie katolików. Już w marcu został odwołany ze stanowiska. Obciążając winą za swoją dymisję Portlanda, FitzWilliam powrócił w szeregi wigowskiej opozycji.

Pogodzony z Foksem FitzWilliam został w 1806 r. Lordem Przewodniczącym Rady w Gabinecie Wszystkich Talentów. W latach 1806–1807 zasiadał w gabinecie jako minister bez teki. W kolejnych latach stał na czele wigowskiej opozycji w Izbie Lordów, ale z biegiem czasu coraz rzadziej udzielał się w życiu publicznym. Nie otrzymał żadnego stanowiska po powrocie wigów do władzy w 1830 r. Zmarł w 1833 r.

Był żonaty z lady Charlotte Ponsonby (ok. 1750 – 13 maja 1822), córką Williama Ponsonby’ego, 2. hrabiego Bessborough, i lady Caroline Cavendish, córki 3. księcia Devonshire. Ślub odbył się 11 lipca 1770 r. Małżonkowie mieli razem jednego syna, Charlesa, 5. hrabiego FitzWilliam.

Linki zewnętrzne

• 1911encyclopedia.org. 1911encyclopedia.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-07)].
• thepeerage.com