2003 | 2005 | |
![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6a/Route_of_the_2004_Tour_de_France.png/240px-Route_of_the_2004_Tour_de_France.png) Trasa Tour de France 2004 |
Data | 3 - 25 lipca 2004 |
Etapów | 20 (21) |
Dystans | 3391 km |
Czas zwycięzcy | 83 h 36' 02" (41.016 km/h) |
Zgłoszenia | 188 kolarzy |
Ukończyło wyścig | 147 kolarzy |
Podium |
Pierwsze miejsce | Lance Armstrong (anulowane) |
Drugie miejsce | Andreas Klöden |
Trzecie miejsce | Ivan Basso |
Pozostałe klasyfikacje |
Górska | Richard Virenque |
Punktowa | Robbie McEwen |
Młodzieżowa | Władimir Karpiec |
Najaktywniejszych | Richard Virenque |
Drużynowa | T-Mobile Team |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Strona internetowa |
91. Tour de France rozpoczął się 3 lipca w belgijskim Liège, a zakończył się 25 lipca 2004 roku w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 10 etapów płaskich, 3 etapów pagórkowatych, 4 etapów górskich i 4 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3391 km.
Klasyfikacje
Klasyfikację generalną wygrał po raz szósty z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Andreasa Klödena i Włocha Ivana Basso. Amerykanin został tym samym pierwszym kolarzem w historii, który sześciokrotnie wygrywał Wielką Pętlę. Australijczyk Robbie McEwen wygrał klasyfikację punktową, Francuz Richard Virenque wygrał klasyfikację górską, a Rosjanin Władimir Karpiec był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Richard Virenque[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była niemiecka drużyna T-Mobile Team.
Doping
Drużyna Kelme miała początkowo wystartować w Tour de France 2004, jednak po opisaniu przez Jesúsa Manzano technik stosowania dopingu w tym zespole cała ekipa została wykluczona z imprezy[2].
Dziewiąty kolarz klasyfikacji generalnej, Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 1999-2006 po tym, jak przyznał się do stosowania dopingu[3].
W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[4]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi erytropoetyny (EPO), transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[5]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[6].
Drużyny
W tej edycji TdF wzięło udział 21[7] drużyn:
Etapy
Etap | Data | Trasa | Dystans | Zwycięzca |
P | 3 lipca | Liège | ITT 6,1 km | Fabian Cancellara |
1 | 4 lipca | Liège – Charleroi | 202,5 km | Jaan Kirsipuu |
2 | 5 lipca | Charleroi – Namur | 197,0 km | Robbie McEwen |
3 | 6 lipca | Waterloo – Wasquehal | 210,0 km | Jean-Patrick Nazon |
4 | 7 lipca | Cambrai – Arras | TTT 64,5 km | US Postal |
5 | 8 lipca | Amiens – Chartres | 200,5 km | Stuart O’Grady |
6 | 9 lipca | Bonneval – Angers | 196,0 km | Tom Boonen |
7 | 10 lipca | Châteaubriant – Saint-Brieuc | 204,5 km | Filippo Pozzato |
8 | 11 lipca | Lamballe – Quimper | 168,0 km | Thor Hushovd |
| 12 lipca | Dzień przerwy |
9 | 13 lipca | Saint-Léonard-de-Noblat – Guéret | 160,5 km | Robbie McEwen |
10 | 14 lipca | Limoges – Saint-Flour | 137,0 km | Richard Virenque |
11 | 15 lipca | Saint-Flour – Figeac | 164,0 km | David Moncoutié |
12 | 16 lipca | Castelsarrasin – La Mongie | 197,5 km | Ivan Basso |
13 | 17 lipca | Lannemezan – Plateau de Beille | 205,5 km | Lance Armstrong |
14 | 18 lipca | Carcassonne – Nîmes | 192,5 km | Aitor González |
| 19 lipca | Dzień przerwy |
15 | 20 lipca | Valréas – Villard-de-Lans | 180,5 km | Lance Armstrong |
16 | 21 lipca | Le Bourg-d’Oisans – L’Alpe d’Huez | ITT 15,5 km | Lance Armstrong |
17 | 22 lipca | Le Bourg-d’Oisans – Le Grand-Bornand | 204,5 km | Lance Armstrong |
18 | 23 lipca | Annemasse – Lons-le-Saunier | 166,5 km | Juan Miguel Mercado |
19 | 24 lipca | Besançon | ITT 55,0 km | Lance Armstrong |
20 | 25 lipca | Montereau – Paryż (Champs-Élysées) | 163,0 km | Tom Boonen |
Liderzy klasyfikacji po etapach
Klasyfikacje końcowe
Klasyfikacja drużynowa
Pozycja | Drużyna | Czas |
1. | T-Mobile | 248 h 58' 43" |
2. | US Postal | +2' 42" |
3. | CSC-Tiscali | +10' 33" |
4. | Banesto | +52' 26" |
5. | Quick Step | +57' 33" |
Przypisy
- ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
- ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
- ↑ United States Anti-Doping Agency Acceptance of Sanction (ang.)
- ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
- ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
- ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
- ↑ Les équipes du Tour de France 2004 (fr.)
Linki zewnętrzne
- Le Dico Du Tour: Le Tour de France 2004 (fr.)
- Bike Race Info: 2004 Tour de France (ang.)
- Universalis: 2004-91e-tour-de-france