Tlenek srebra(I)

Tlenek srebra(I)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. tlenek disrebra, tlenek(2−) srebra(1+), tlenek srebra(1+), tlenek srebra(I) Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek srebra(I)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Ag2O
Masa molowa	231,74 g/mol
Wygląd	brunatnoczarne kryształy[1], bezwonne[2]
Identyfikacja
Numer CAS	20667-12-3
Właściwości Gęstość 7,2 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 0,0025 g/100 g[1] w innych rozpuszczalnikach kwasy, zasady; nierozpuszczalny w etanolu[1] Temperatura topnienia ok. 200 °C (rozkład)[1]
Budowa Układ krystalograficzny regularny[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-06-19] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H272, H315, H319, H335 Zwroty P P220, P261, P305+P351+P338 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[2] Drażniący (Xi) Utleniający (O) Zwroty R R36/37/38 Zwroty S S17, S26, S36 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 2 2 OX Temperatura zapłonu niepalny[2] Numer RTECS VW4900000 Dawka śmiertelna LD50 2820 mg/kg (szczur, doustnie)[2]
Podobne związki
Podobne związki	AgO
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tlenek srebra(I), Ag₂O – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym srebro występuje na I stopniu utlenienia. Jest to ciemny, brunatnoczarny związek, bardzo słabo rozpuszczalny w wodzie. Jego nasycone roztwory mają odczyn alkaliczny.

Otrzymywanie tego związku z pierwiastków jest trudne i wymaga do tego użycia wysokiego ciśnienia. Zazwyczaj otrzymuje się go w wyniku dodania wodorotlenku litowca (np. NaOH) do roztworu soli srebra(I), np. AgNO₃.

Służy często do przekształcenia chlorków innych metali w wodorotlenki. Pod wpływem wodoru, tlenku węgla oraz związków organicznych redukuje się do metalicznego srebra.

Używany jest do próby Tollensa, gdzie jest jednym z głównych substratów reakcji.

Przypisy