Tellurek bizmutu(III)

Tellurek bizmutu(III)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Bi2Te3

Masa molowa

800,76 g/mol

Wygląd

szary proszek

Identyfikacja
Numer CAS

1304-82-1

PubChem

24884204

Właściwości
Gęstość
7,7 g/cm³[1]; ciało stałe
Temperatura topnienia

585 °C[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-04-29]
Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie podanego źródła[2]
NFPA 704 według Sigma-Aldrich[3]
Szkodliwy
Szkodliwy
(Xn)
Zwroty R

R20/21/22, R36/37/38

Zwroty S

S26, S36

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła
0
2
0
 
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tellurek bizmutu(III) – substancja w postaci szarego proszku powstająca z połączenia bizmutu z tellurem. Komórka elementarna Bi2Te3 przyjmuje strukturę trygonalną[1].

Tellurek bizmutu jest półprzewodnikiem wykorzystywanym w elementach chłodniczych, a także w budowie przenośnych generatorów prądu. Właściwości termoelektryczne wzmacnia się poprzez domieszkowanie antymonem lub selenem. W takiej postaci wykorzystywany jest między innymi do produkcji ogniw Peltiera, osiągając wysoki współczynnik termoelektryczny[4].

Efektywność materiałów opartych na tellurku bizmutu, można poprawić poprzez tworzenie struktur o zmniejszonym jednym lub większej ilości wymiarów – na przykład nanodrutów czy cienkich powłok[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c C.B. Satterthwaite, R.W. Ure. Electrical and Thermal Properties of Bi2Te3. „Physical Review”. 108 (5), s. 1164–1170, 1957. DOI: 10.1103/PhysRev.108.1164. 
  2. ↑ Tellurek bizmutu(III) (nr 733482) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2011-04-29].
  3. ↑ Tellurek bizmutu(III) (nr 733482) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-04-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. ↑ Henryk Mogielnicki. Materiały do chłodzenia termoelektrycznego. „Materiały Elektroniczne”. Zeszyt 3, Nr 43/1983. Warszawa: Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych. 
  5. ↑ J.J. Tan J.J. i inni, Thermoelectric properties of bismuth telluride thin films deposited by radio frequency magnetron sputtering, „Proceedings of SPIE”, 5836, 2005, DOI: 10.1117/12.609819 .

Linki zewnętrzne

  • Tellurek bizmutu [PDF] [online]  (pol.).