Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii

Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1926
Dowódcy
Pierwszy	mjr kaw. Tadeusz Komorowski
Organizacja
Dyslokacja	garnizon Lwów, Jaworów
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	Departament Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii (Szk. Podof. Zaw. Kaw.^[1]) – szkoła podoficerska kawalerii Wojska Polskiego.

Szkoła została zorganizowana latem 1926 roku w garnizonie Lwów. Z dniem 15 lipca 1926 roku Minister Spraw Wojskowych przeniósł do kadry oficerów kawalerii siedmiu oficerów i przydzielił ich do szkoły na stanowiska instruktorów oraz komendanta^[2]. Następnie szkoła została przeniesiona do Jaworowa. Nauka w szkole trwała sześć miesięcy. Przez kolejnych pięć miesięcy kandydaci na podoficerów zawodowych doskonalili umiejętności w dywizjonach szkolnych organizowanych w dywizjach i brygadach kawalerii oraz w Szkole Jazdy Konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii^[3].

Kadra szkoły

Komendanci:

• mjr kaw. Tadeusz Komorowski (19 VII 1926 – XII 1927)
• mjr kaw. Edmund Heldut-Tarnasiewicz (XII 1927^[4] - 1929)
• mjr kaw. Kazimierz Suski de Rostwo (1929 – I 1931^[5])

Kwatermistrz:

• rtm. Władysław Jan Olszowski (od 19 VII 1926)

Instruktorzy:

• mjr kaw. Józef Trenkwald z 8 p.uł.
• por. kaw. Paweł Bierzyński z 24 p.uł.
• por. kaw. Jerzy Jasiewicz z 2 p.uł.
• por. kaw. Janusz Kapuściński z 15 p.uł.
• por. kaw. Bolesław Pieczyński z 16 p.uł.
• por. kaw. Karol Stefan Rudnicki z 6 p.uł.
• por. kaw. Aleksander Sitek z 15 p.uł.^[6]

Przypisy