Księga Helamana

Ten artykuł od 2018-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Księga Helamana – w religii mormońskiej jedna z ksiąg zawartych w Księdze Mormona, znajduje się pomiędzy Księgą Almy, a Trzecim Nefim. Zdaniem mormonów Księga ta rzekomo opisuje lata od 53 do 5 roku p.n.e., a autorem jest Helaman i jego synowie. Składa się z 16 rozdziałów.

Treść księgi

Księga opisuje dzieje Nefitów; walki i rozłamy między nimi, proroczą działalność Nefiego, proroctwo Lamanity Samuela do Nefitów oraz proroctwa zapowiadające przyjście Jezusa Chrystusa i nawrócenie się Lamanitów.

Biblia a Księga Helamana (krytyka)

1. Nefici do budowy domów używali już w 49 r. p.n.e. cementu^[a], choć na starym kontynencie technologia pozyskiwania cementu nie była jeszcze znana w tamtych czasach.
2. Izraelici przeszli przez Morze Czerwone^[b], gdy tymczasem dzisiejsza archeologia mówi, że było to „morze sitowia”. Mimo iż Biblia nie nazywa wody przez którą przeszedł Mojżesz ze swoim ludem, Morzem Czerwonym, to przez długi czas w powszechnej opinii chodziło właśnie o to morze.

Uwagi