Kościół Świętego Ducha w Lublinie
![]() | |||||||||
kościół rektoralny | |||||||||
![]() Kościół Świętego Ducha (2011) | |||||||||
Państwo |
| ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||
Miejscowość | Lublin | ||||||||
Adres | |||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Lublina ![]() | |||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |||||||||
![]() | |||||||||
|
Kościół Świętego Ducha w Lublinie – rzymskokatolicki kościół pod wezwaniem Ducha Świętego w Lublinie, w archidiecezji lubelskiej.
Szpital Św. Ducha
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/06/Alians_PL_LublinChurchHolySpirit%2C2009_08_09%2CP8090025.jpg/220px-Alians_PL_LublinChurchHolySpirit%2C2009_08_09%2CP8090025.jpg)
Powstał w 1419 r. obok istniejącego już szpitala dla ubogich starców. Zbudowano go poza murami miasta. Konsekracji kościoła dokonano w 1421. Kościół był jednonawową budowlą z prezbiterium. W XVI w. zarząd nad kościołem przejęli rajcy lubelscy. Pod koniec XVI w. kościół uległ dwóm pożarom. Odbudowano go w 1608 r. Prezbiterium nakryto barokową kopułą, wnętrze ozdobiono sztukateriami.
Przybycie karmelitów
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/Lublin_Matka_Boza_Dobrej_Rady.jpg/220px-Lublin_Matka_Boza_Dobrej_Rady.jpg)
W drugiej połowie XVII w. rozebrano zabudowania szpitalne i w ich miejsce postawiono klasztor dla karmelitów bosych, którzy właśnie przybyli do Lublina. Kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Szkaplerznej. Świątynia utrzymana była w stylu renesansu lubelskiego. Znajdował się w niej skarbiec, chór i refektarz. W kolejnych latach, Stefan Czarnecki ufundował kaplicę Matki Bożej. W 1642 na obrazie Matki Bożej Dobrej Rady ujrzano łzy. Cudowny obraz znajduje się w kościele do dziś. W 1733 kościół ponownie spłonął, odbudowano go częściowo w barokowym stylu.
XIX wiek
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Awi%C4%99tego_Ducha_w_Lublinie.jpg/240px-Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Awi%C4%99tego_Ducha_w_Lublinie.jpg)
W 1803 kościół wraz z klasztorem uległ najpoważniejszemu z pożarów. Zakonnicy przenieśli się do klasztoru przy ul. Świętoduskiej, natomiast ruiny zostały sprzedane na licytacji, powstał tu Nowy Ratusz.
Kościół z czasem odbudowano, wieża otrzymała neogotyckie kształty. Wnętrze świątyni utrzymane jest w barokowym stylu. Kościół przylega do Nowego Ratusza, z całego kompleksu klasztornego karmelitów, pozostała tylko mała świątynia.
Brama Świętoduska
U wylotu ulicy Świętoduskiej do Krakowskiego Przedmieścia, przy szpitalu św. Ducha, stała Brama Świętoduska[3][4]. Nie miała charakteru obronnego a w górnej jej części znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. W XIX w. brama była ruiną. Postanowiono ją rozebrać w 1858 wraz z przylegającym szpitalem[5]
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2010-10-06] .
- ↑ AdamA. Lerue AdamA., Album lubelskie. Oddział 2., Warszawa: Zakład Litograficzny Adolfa Pecq & Co. (Warszawa, 1858–1859 .
- ↑ Grafika z Bramą Świetoduską. [dostęp 2015-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Litografia autorstwa Adama Lerue, ukazująca ruiny Bramy Świetoduskiej
- ↑ kurierlubelski.pl
- p
- d
- e
- p
- d
- e