Klasztor Świętego Jerzego
Państwo | Palestyna | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Wadi al-Kilt, k. Jerozolimy | ||
Kościół | Patriarchat Jerozolimski (prawosławny) | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew | Przenajświętszej Bogurodzicy | ||
Data budowy | 420–430 | ||
Data zburzenia | 614 | ||
Data reaktywacji | 1179 | ||
Położenie na mapie Palestyny | |||
31°50′40″N 35°24′51″E/31,844500 35,414100 | |||
|
Klasztor Świętego Jerzego[1], (także: klasztor św. Jerzego Koziby) – monaster wzniesiony w latach 420–430 na urwisku Wadi al-Kilt przez pięciu eremitów jako oratorium, a około 480 przekształcony w klasztor. W VI wieku kierował nim św. Jerzy Koziba. Monaster został zniszczony podczas najazdu perskiego w 614. Odbudowany przez cesarza Manuela I Komnena. Późniejsza historia nie jest znana. Relacje z XV wieku wspominają jedynie o opustoszałych ruinach monasteru.
Odbudowa porzuconego klasztoru miała miejsce w latach 1878–1901. W klasztornej cerkwi świętych Jana i Jerzego zachowała się mozaikowa posadzka datowana na VI wiek. W świątyni przechowywany jest relikwiarz zawierający czaszki czternastu mnichów, którzy zostali zabici przez Persów w 614. W niszy znajduje się grób św. Jerzego Koziby. Narteks łączy tę cerkiew z główną świątynią monastyru – pod wezwaniem Przenajświętszej Bogurodzicy[2].
Przypisy
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Protokół 48. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 24 lutego 2010, 48. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw (pol.).
- ↑ Jerome Murphy-O’Connor: Przewodnik po Ziemi Świętej (tłum. Marek Burdajewicz). Warszawa: Oficyna Wydawnicza Vocatio, 2001, s. 408. ISBN 978-83-7492-107-7.