Kłobuczyno
| wieś | |||
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Gmina | Kościerzyna | ||
| Wysokość | 224 m n.p.m. | ||
| Liczba ludności (2022) | 612[2] | ||
| Strefa numeracyjna | 58 | ||
| Kod pocztowy | 83-315[3] | ||
| Tablice rejestracyjne | GKS | ||
| SIMC | 0164397 | ||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kościerzyna  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |||
Położenie na mapie powiatu kościerskiego  | |||
 54°11′08″N 18°06′00″E/54,185556 18,100000[1] | |||
| |||
Kłobuczyno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Kłobùczëno; niem. Klobschin[4]) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Kościerzyna, przy drodze krajowej nr 20 Stargard – Szczecinek – Gdynia, na terenie Pojezierza Kaszubskiego u podnóży Wzgórz Szymbarskich i ich najwyższej kulminacji Wieżycy (328 m n.p.m.). Jest to najdalej na północ wysunięty zakątek gminy Kościerzyna, a zarazem najwyżej położona wieś powiatu kościerskiego (252 m n.p.m.).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Charakterystyka miejscowości
Kłobuczyno jest jednym z 35 sołectw gminy, zajmuje obszar o powierzchni 1395,49 ha, a w jego skład wchodzi jedynie miejscowość Kłobuczyno. Ponad połowę powierzchni sołectwa stanowią użytki rolne, a ponad 1/3 stanowią lasy. Znajduje się tu punkt przedszkolny, które kiedyś było szkołą podstawową oraz zakład przerobu betonu i materiałów budowlanych, który wybudowano w 1965 roku na bazie byłej Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej. Krajobraz sołectwa tworzą pagórkowate połacie z obszarami leśnymi. Kłobuczyno jest wsią rolniczą. Rolnicy gospodarują głównie na gruntach kl. V i VI, zaliczanych do kompleksów żytnich słabych i bardzo słabych. Struktura wiekowa odznacza się przewagą ludności w wieku produkcyjnym. Na terenie wsi znajdują się 64 gospodarstwa rolne o małej powierzchni gospodarstw i znacznych deniwelacjach użytkowanych areałów[potrzebny przypis].
Historia miejscowości
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIII wieku. Kłobuczyno jest jedną z najstarszych miejscowości w rejonie kościerskim. Zaludnione już było w czasach prehistorycznych, o czym świadczą odnalezione tutaj zabytki archeologiczne, należące do tzw. kultury wschodniopomorskiej. Pierwsza bezpośrednia informacja źródłowa o tej osadzie zawarta jest w dokumencie księcia pomorskiego Sambora I, wystawionym w Słupsku w 1184 roku[potrzebny przypis].
Kultura
Życie kulturalne koncentruje się wokół jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej, która jest organizatorem imprez artystycznych, rozrywkowych, turystycznych i promocyjnych (rocznice, akademie, imprezy okolicznościowe).
Zobacz też
- Centrum Edukacji i Promocji Regionu w Szymbarku
- Gołubie
- Szymbark
- Wierzyca
- Wzgórza Szymbarskie
- Inne miejscowości z prefiksem Kłobuc: Kłobuczyn, Kłobuck
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54457
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 487 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Dr F. Lorentz „Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem” (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3).
Linki zewnętrzne
- Kłobucin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 175 .
- p
- d
- e
Gmina Kościerzyna
- Siedziba gminy: Kościerzyna
| Wsie |
|
|---|---|
| Osady |
|
| Osada leśna | |
| Części wsi |
|
| Zniesiony przysiółek |
