Pełne imię i nazwisko | Jożef Jożefowycz Beca |
Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1929 Mukaczewo |
Data i miejsce śmierci | 24 lutego 2011 Mukaczewo |
Wzrost | 177 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1946 | Bilszowyk Mukaczewo | ? | (?) | 1947–1949 | Spartak Użhorod | ? | (?) | 1950–1951 | HBO Stanisławów | ? | (?) | 1951–1953 | Spartak Stanisławów | ? | (?) | 1953–1954 | OBO Lwów | 22 | (0) | 1955–1956 | CDSA Moskwa | 19 | (0) | 1957–1958 | CSK MO Moskwa | 16 | (2) | |
Kariera reprezentacyjna |
|
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Odznaczenia |
|
Jożef Jożefowycz Beca, ukr. Йожеф Йожефович Беца, ros. Йожеф Йожефович Беца, Jożef Jożefowicz Bieca, węg. József Becza (ur. 6 listopada 1929 w Mukaczewie, Czechosłowacja, zm. 24 lutego 2011 w Mukaczewie, Ukraina) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji pomocnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Karierę piłkarza rozpoczynał w prowincjonalnym amatorskim klubie Bilszowyk Mukaczewo. Kolejne trzy lata spędził w drużynie Spartaka Użhorod, kiedy to w 1950 przyszedł czas służyć w wojsku. Tak stał się zawodnikiem drużyny Garnizonowego Budynku Oficerów w Stanisławowie. Latem 1951 drużyna została rozwiązana, bo nie ustąpiła liderowi OBO Lwów. Najlepszych piłkarzy zabrali do lwowskiego klubu, a Beca został zawodnikiem miejscowego Spartaka Stanisławów. O utalentowanym piłkarzu usłyszeli w Kijowie i wiele razy przyjeżdżali zabrać go so Dynama Kijów. Jednak piłkarza wtedy ciągłe odsyłali „odbywać karę”[1]. O stanisławowskiej gwieździe doniesiono marszałkowi Gieorgijewi Żukowu, który wydał rozkaz: „Niech pół roku pogra we Lwowie, a potem do Moskwy”. Tak piłkarz został przeniesiony najpierw do OBO Lwów, a w 1955 w CDSA Moskwa, który w 1957 zmienił nazwę na CSK MO Moskwa. W tym klubie z powodu ciężkiej kontuzji zakończył piłkarską karierę w wieku 27 lat.
Kariera reprezentacyjna
23 października 1955 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Francją zremisowanym 2:2. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956.
Kariera trenerska
Po ukończeniu kariery piłkarskiej ukończył najpierw Instytut Kultury Fizycznej im. Lesgafta w Leningradzie. W latach 1959–1961 trenował Wojskowy Instytut Kultury Fizycznej im. Lenina. Od 1961 do 1975 pracował w klubie SKA Rostów nad Donem, z wyjątkiem dwóch lat spędzonych w SKA Lwów oraz półtora roku, kiedy prowadził drużynę PGW, stacjonującej w Polsce. Następnie prowadził inne radziecki kluby, takie jak: Metałurh Zaporoże, Ararat Erywań, Kajrat Ałma-Ata, SKA Odessa oraz Torpedo Zaporoże. W 1990 powrócił do miasta, w którym urodził się – Mukaczewo[2]. Często przychodził do juniorskiego klubu Iskra Mukaczewo, któremu oddał wiele lat swojej pracy z uczniami. 24 lutego 2011 zmarł w Mukaczewie[3].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
Sukcesy trenerskie
Sukcesy indywidualne
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Закарпатець Йожеф Беца розпочинав футбольну кар’єру на Львівщині | УЖГОРОД – ОКНО В ЕВРОПУ – UA-REPORTER.COM<.
- ↑ Спорт.ua - TelegrafUA [online], telegrafua.com [dostęp 2024-04-23] (ukr.).
- ↑ У Мукачеві помер олімпійський чемпіон з футболу Йожеф Беца | Спорт – КарпатИнфо.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]..
Linki zewnętrzne
- Jożef Beca w bazie RusTeam (ros.)
- Jożef Beca w bazie FootBook (ros.)
- Jożef Beca w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
- Jożef Beca w bazie National Football Teams (ang.)
Składy reprezentacji ZSRR
- O występie ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich 1956 czytaj tutaj.
Kariera trenerska
- Szczerbatienko (1958–1962)
- Masłow (1962–1963)
- Beca (1964–1967)
- Pinajczew (1968)
- Matwiejew (1968–1971)
- Beca (1971–1972)
- Jakowlew (1972–1973)
- Beca (1974–1975)
- Glebow (1975)
- Mosalow (1976)
- Samarin (1977–79)
- Zonin (1980)
- Fiedotow (1981–1982)
- Szubin (1982–1984)
- Połosin (1985)
- Jeśkow (1985)
- Fiedotow (1986–1987)
- Gusiew (1988–1989)
- Beca (1989–1990)
- Pszenicznikow (1990)
- Bondarienko (1991)
- Tumasian (1992)
- Pleszakow (1993)
- Sinau (1994–95)
- Strielcow (1995)
- Tumasian (1996)
- Shvetsov (1997)
- Tumasian (1998–2004)
- Pieriewiertajło (2005)
- Najdionow (2005[A])
- Andriejew (2006)
- Bondarienko (2006)
- Komňacký (2007)
- Stiopuszkin (2007–2008)
- Spanderaszwili (2009)
- Wdowczenkow (2009[A])
- Chankiejew (2009–12)
|
[[]]