Język zachodniofutuński

Futuna-Aniwa
Obszar

Futuna i Aniwa (Vanuatu)

Liczba mówiących

1500 (2001)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3 fut
IETF fut
Glottolog futu1245
Ethnologue fut
WALS fut
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język zachodniofutuński[2], także futuna-aniwa[1][3] – język austronezyjski używany na wyspach Futuna i Aniwa (Vanuatu). W 2001 r. odnotowano, że posługuje się nim 1500 osób[1].

Dzieli się na dwa dialekty: zachodniofutuński (fotuna) i aniwa (anewa), między którymi występują znaczące różnice[1]. Niemniej w literaturze odmiany te są rozpatrywane jako jeden język[4]. W aniwa zidentyfikowano prawdopodobne zapożyczenia z języka tanna[5].

Badaniem tego języka zajmował się Arthur Capell, autor słownika z 1984 r. (w którym zawarto też materiały gramatyczne)[6]. Poświęcono mu również opracowanie gramatyczne z 1983 r.[7] Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Futuna-Aniwa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
  2. ↑ Huptyś 2014 ↓, s. 80.
  3. ↑ Lynch, Ross i Crowley 2002 ↓, s. 889.
  4. ↑ Dougherty 1983 ↓, s. xiii.
  5. ↑ Capell 1984 ↓, s. 16.
  6. ↑ Capell 1984 ↓.
  7. ↑ Dougherty 1983 ↓.

Bibliografia

  • ArthurA. Capell ArthurA., Futuna-Aniwa dictionary, with grammatical introduction, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1984 (Pacific Linguistics C-56), DOI: 10.15144/PL-C56, ISBN 0-85883-316-6, OCLC 13366987 [dostęp 2023-10-07]  (ang.).
  • Janet W.D.J.W.D. Dougherty Janet W.D.J.W.D., West Futuna-Aniwa: an introduction to a Polynesian outlier language, Berkeley: University of California Press, 1983 (University of California Publications in Linguistics 102), ISBN 0-520-09657-6, OCLC 8430258 [dostęp 2023-10-07]  (ang.).
  • SzymonS. Huptyś SzymonS., Języki antypodów. Współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549 [dostęp 2023-10-07]  (pol.).
  • JohnJ. Lynch JohnJ., MalcolmM. Ross MalcolmM., TerryT. Crowley TerryT., The Oceanic Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2002, DOI: 10.4324/9780203820384, ISBN 978-0-203-82038-4, ISBN 978-0-415-68155-1, ISBN 978-0-7007-1128-4, OCLC 847627595 [dostęp 2021-08-19]  (ang.).
  • J9U: 987007555557605171