Język nasal
| Obszar | kabupaten Kaur (prowincja Bengkulu, Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 3 tys. (2008) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nsy | ||
| IETF | nsy | ||
| Glottolog | nasa1239 | ||
| Ethnologue | nsy | ||
| BPS | 0173 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nasal – język austronezyjski używany w prowincji Bengkulu na Sumatrze w Indonezji, w kilku wsiach w kabupatenie Kaur. Według danych z 2008 roku posługuje się nim 3 tys. osób[1]. Społeczność używająca tego języka zamieszkuje miejscowości Tanjung Betuah i Gedung Menung (kecamatan Muara Nasal) oraz Tanjung Baru (kecamatan Maje)[2].
Jego związki z okolicznymi językami nie zostały dobrze ustalone; możliwe, że nie jest blisko spokrewniony z żadnym z nich[3]. Wyraźnie nie jest przedstawicielem języków malajskich. Rozważono również możliwość pokrewieństwa z lampung, rejang czy też simeulue, lecz brak jednoznacznych rozstrzygnięć[4]. Został próbnie sklasyfikowany jako izolat w obrębie gałęzi malajsko-polinezyjskiej[1][5].
Pomimo niewielkiej liczby użytkowników nie jest silnie zagrożony wymarciem[3]. W raporcie z 2013 r. odnotowano, że pozostaje w intensywnym użyciu na poziomie lokalnym. W wielu sferach życia publicznego (m.in. w edukacji) dominuje jednak język indonezyjski. W regionie powszechna jest wielojęzyczność. Pozostałe znane języki to kaur oraz semenda i serawai (odmiany malajskiego centralnego). Osoby z zewnątrz również przyswajają język nasal[6].
Znaczna część elementów leksyki łączy go z językiem lampung; wiele z nich to zapewne wyrazy zapożyczone[7]. Występuje też silny wpływ słownictwa malajskiego[3].
Nie wykształcił piśmiennictwa. Bywa wykorzystywany w wiadomościach tekstowych[6].
Przypisy
- ↑ a b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Nasal, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 2.
- ↑ a b c Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 14.
- ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 10–13.
- ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 13.
- ↑ a b Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 8.
- ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 10.
Bibliografia
- KarlK. Anderbeck KarlK., HerdianH. Aprilani HerdianH., The Improbable Language: Survey Report on the Nasal Language of Bengkulu, Sumatra, SIL International, 2013 (SIL Electronic Survey Reports 2013-012), OCLC 896390112 [dostęp 2024-01-13] (ang.).
