Język kokoda
| Obszar | Papua Zachodnia (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 3700 (1991)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | xod | ||
| IETF | xod | ||
| Glottolog | koko1265 | ||
| Ethnologue | xod | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kokoda, także: komudago, nebes, oderago, samalek, kasuweri, tarof[1] – język papuaski używany w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji; 3700 użytkowników (1991)[1].
Wyróżnia się dialekty: kasuweri (komudago), negri besar (negeri besar, maritinani), tarof[1][2]. Kasuweri i tarof były też klasyfikowane jako odrębne języki[1].
Pod koniec lat 80. XX w. pozostawał głównym środkiem codziennej komunikacji. Powszechnie znany jest również język indonezyjski, a także lokalny malajski[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kokoda, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2015-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 93.
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 93, 94.
Linki zewnętrzne
- Keith Berry, Christine Berry: A Survey of the South Bird’s Head Stock. W: Peter J. Silzer, Joyce K. Sterner (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 4. Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 81–117. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
