Język kei

Nie mylić z: język kaiy.
veveu Evav
Obszar

wyspy Kei (Indonezja)

Liczba mówiących

85 tys. (2000)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3 kei
IETF kei
Glottolog keii1239
Ethnologue kei
WALS kei
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kei (a. kai)[1][2], także evav[3] (a. ewaw)[4] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki we wschodniej Indonezji, przez mieszkańców wysp Kei (Kai). Według danych z 2000 roku posługuje się nim 85 tys. osób[5].

Jego rodzima nazwa to veveu Evav[2][6]. Dzieli się na szereg dialektów: kei besar, kei kecil, ta’am, tanimbar kei (atnebar), tayando; przy czym dialekt kai kecil jest najbardziej prestiżowy[5]. Jest blisko spokrewniony z językiem fordata z wysp Tanimbar[7][8].

Posługuje się nim grupa etniczna Kei (Evav), a dodatkowo służy jako lingua franca wysp Kei[9]. Jest jednym z najbardziej znaczących języków prowincji pod względem liczby użytkowników[10]. Jest powszechnie używany w różnych sferach życia, przez wszystkie grupy wiekowe[5]. W odróżnieniu od wielu innych języków Moluków nie jest zagrożony wymarciem[10]. Dodatkowo osoby posługujące się językami banda i teor-kur znają kei jako drugi język[11][12]. W użyciu jest również język indonezyjski[5].

Wielu użytkowników tego języka zamieszkuje także Holandię oraz inne regiony Indonezji[10].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Voegelin i Voegelin 1965 ↓, s. 33.
  2. ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 87. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. [dostęp 2023-08-31]. (indonez.).
  3. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86.
  4. ↑ van Engelenhoven 2021 ↓.
  5. ↑ a b c d e M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kei, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13]  (ang.).
  6. ↑ Travis 1996 ↓, s. 79.
  7. ↑ Marshall 2000 ↓, s. 181.
  8. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 103.
  9. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86, 102.
  10. ↑ a b c van Engelenhoven 2021 ↓, s. 390.
  11. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 102.
  12. ↑ B. Grimes: Southeast Maluku languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:130–131. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).

Bibliografia

  • Aone van Engelenhoven. Dressed, undressed, or both; The case of Ewaw in Southeast Maluku. „Wacana”. 22 (2), s. 389–418, 2021. DOI: 10.17510/wacana.v22i2.1039. ISSN 2407-6899. [dostęp 2022-08-25]. (ang.). 
  • Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).
  • Craig Marshall: A phonological description of Fordata. W: Charles E. Grimes (red.): Spices from the East: Papers in Languages of Eastern Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2000, s. 181–235, seria: Pacific Linguistics 503. DOI: 10.15144/PL-503.181. ISBN 978-0-85883-460-6. OCLC 46827844. (ang.).
  • Ed Travis. Bahasa Kei (Evav): Hasil Penelitian selama Satu Abad. „Linguistik Indonesia”. 14, s. 79–94, 1996. [dostęp 2022-08-26]. [zarchiwizowane z adresu 2022-08-26]. (indonez.). 
  • C. F. Voegelin, F. M. Voegelin. Languages of the World: Indo-Pacific Fascicle Four. „Anthropological Linguistics”. 7 (2), s. 1–297, 1965. ISSN 0003-5483. OCLC 5547207734. JSTOR: 30022490. (ang.).