Glipizyd

Glipizyd

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1-cykloheksylo-3-[[4-[2-[[(5-metylopirazyn-2-ylo)karbonylo]amino]etylo]fenylo]sulfonylo]mocznik Inne nazwy i oznaczenia farm. Glipizidum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C21H27N5O4S
Masa molowa	445,54 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1], bez zapachu[2]
Identyfikacja
Numer CAS	29094-61-9
PubChem	3478
DrugBank	DB01067
SMILES CC1=NC=C(N=C1)C(=O)NCCC2=CC=C(C=C2)S(=O)(=O)NC(=O)NC3CCCCC3
InChI InChI=1S/C21H27N5O4S/c1-15-13-24-19(14-23-15)20(27)22-12-11-16-7-9-18(10-8-16)31(29,30)26-21(28)25-17-5-3-2-4-6-17/h7-10,13-14,17H,2-6,11-12H2,1H3,(H,22,27)(H2,25,26,28) InChIKey ZJJXGWJIGJFDTL-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny[1][2] w innych rozpuszczalnikach chlorek metylenu: bardzo trudno[1] aceton: bardzo trudno[1] etanol: praktycznie nierozpuszczalny[1] metanol: ≥1,9 g/l[3] DMSO: ≥48 g/l[3] Temperatura topnienia 208–209 °C[2][4][3] logP 1,91 Kwasowość (pKa) 5,9
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS YS7640000 Dawka śmiertelna LD50 1200 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A10 BB07
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka Działanie hipoglikemizujące Procent wchłaniania 80–100% (doustnie) Okres półtrwania 2–5 h Wiązanie z białkami osocza i tkanek 92–99% Metabolizm wątrobowy Wydalanie 60–90% z moczem, 5–20% z kałem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie Objętość dystrybucji 11 l
Multimedia w Wikimedia Commons

Glipizyd (łac. Glipizidum) – lek przeciwcukrzycowy, pochodna sulfonylomocznika. Lek stymuluje wydzielanie insuliny w wyspecjalizowanych komórkach trzustki, prowadząc tym samym do wzmożonego jej wydzielania.

Farmakokinetyka

Glipizyd szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu krwi osiąga po ok. 1 godzinie. W 98% wiąże się z białkami osocza. Biologiczny okres półtrwania wynosi około 7 godzin.

Wskazania

• cukrzyca typu 2

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na lek
• cukrzyca typu 1
• śpiączka cukrzycowa
• ketonuria
• kwasica cukrzycowa
• ostre choroby zakaźne
• przebyte urazy
• zaburzenia czynności wątroby lub nerek

Działania niepożądane

• hipoglikemia
• ból brzucha
• nudności
• wymioty
• brak apetytu
• ból głowy
• skórne reakcje alergiczne
• żółtaczka

Preparaty

• Antidiab – tabletki 0,005 g
• Glibenese GITS – tabletki o przedłużonym uwalnianiu 0,005 g, 0,01 g
• Glipizide BP – tabletki 0,005 g
• Minidiab – tabletki 0,005 g

Dawkowanie

Doustnie. Dawkę oraz częstotliwość stosowania leku ustala lekarz w zależności od przebiegu choroby. Dawka dobowa wynosi 2,5–20 mg, najczęściej w jednej dawce przed śniadaniem.

Uwagi

Lek nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Podczas leczenia należy kontrolować stężenie glukozy w krwi i w moczu.

Przypisy

Bibliografia

• Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005, Kraków, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, ISBN 83-7430-006-X