Głuchów (obwód sumski)

Głuchów

Глухів

Herb Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	sumski
Zarządzający	Miszel Tereszczenko (pidpryjemeć)↗
Wysokość	110 m n.p.m.
Populacja (2019) • liczba ludności	33 024[1]
Nr kierunkowy	+ 380 5444
Kod pocztowy	41400
Położenie na mapie obwodu sumskiego Głuchów
Położenie na mapie Ukrainy Głuchów
51°41′N 33°54′E/51,683333 33,900000
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Głuchów (ukr. Глухів, Hłuchiw) – historyczne miasto w obwodzie sumskim na Ukrainie, ok. 100 km na północny wschód od Konotopu i na południe od pobliskiej granicy z Rosją, nad rzeką Esmań, współrzędne geograficzne 51°41′N 33°54′E.

W mieście rozwinął się przemysł elektrotechniczny, spożywczy oraz włókienniczy^[2].

Historia

Wzmiankowane w 1152 roku jako część księstwa czernihowskiego^[3] na Siewierzy, zniszczonego przez plemiona kumańskie; w późniejszym średniowieczu od roku 1252 stolica samodzielnego księstwa czernihowskiego zależnego od chanatu tatarskiego. Od ok. 1320 roku w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, utracony w 1503 roku na rzecz Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, od roku 1618 (rozejm w Dywilinie) we władaniu, a od 1635 roku (pokój polanowski) w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w województwie czernihowskim. Pierwszym właścicielem wsi był Marek Kimber herbu Topór. W roku 1644 Głuchów otrzymał przywileje miejskie od króla Władysława IV Wazy. Po roku 1649 w autonomicznym Hetmanacie.

Od ugody perejasławskiej 1654 pod berłem cara Rosji^[3].

W roku 1664 wojska polskie pod dowództwem króla Jana Kazimierza bez powodzenia próbowały zdobyć miasto.

Po rozejmie andruszowskim z 1667 roku oddany przez Rzeczpospolitą Rosji. Kiedy Piotr I Wielki przeniósł tu w 1708 roku siedzibę hetmana (po zburzeniu Baturyna i wymordowaniu jego mieszkańców), znaczenie miasta wzrosło. Pod rządami ostatnich hetmanów zostało przebudowane w stylu barokowym. Częste pożary, które później nawiedzały miasto, doprowadziły je jednak do upadku. Od roku 1782 Głuchów należał do guberni nowogrod-siewierskiej, a od roku 1802 czernihowskiej, między gubernią kurską a gubernią orłowską. W roku 1880 miasto liczyło 15000 mieszkańców, w większości składało się ze społeczności żydowskiej. W mieście znajdowały się trzy cerkwie oraz dwie synagogi. W marcu 1918 oddziały bolszewickie dokonały pogromu Żydów, zabijając 400 osób^[4].

W 1959 liczyła 22 962 mieszkańców^[5].

W 1989 liczyła 35 869 mieszkańców^[6].

Miasto ma bogaty dorobek w dziedzinie muzyki. Działała tu Głuchowska Akademia Muzyczna, gdzie uczyli się tacy kompozytorzy jak m.in. Dmytro Bortnianski i – prawdopodobnie – Maksym Berezowski, a także słynny lutnista Tymoteusz Biełogradzki.

Zabytki

• Cerkiew św. Mikołaja(inne języki) w stylu barokowym z lat 1693-1695
• Brama Kijowska(inne języki) w stylu barokowym z lat 1766-1769
• Cerkiew Przeobrażenia z XVIII w.
• Cerkiew Wniebowstąpienia z lat 1767-1867
• Ruiny zamku więziennego(inne języki) z XIX w.
• Dom Miklaszewskich z XIX w.
• Dom Biłowskich z 1855 r.
• Gmach Instytutu Nauczycielskiego z lat 1874-1879
• Gmach gimnazjum męskiego z lat 1880-tych
• Gmach gimnazjum żeńskiego z lat 1894-1896
• Cerkiew św. Anastazji(inne języki) w stylu barokowym z lat 1884-1897
• Kamienica Lutego z końca XIX w.
• Dom narodzin Józefa Szkłowskiego
• Gmach ziemstwa powiatowego z 1913 r.
• Wieża ciśnień(inne języki) z lat 1927-1929
• Gmach administracji z 1957 r.

• 
  Brama Kijowska
• 
  Cerkiew św. Mikołaja
• 
  Cerkiew Przeobrażenia
• 
  Cerkiew Wniebowstąpienia
• 
  Zamek więzienny
• 
  Dom Miklaszewskich
• 
  Gmach gimnazjum męskiego
• 
  Gmach gimnazjum żeńskiego
• 
  Gmach ziemstwa powiatowego
• 
  Wieża ciśnień

Miasta partnerskie

• Gorlice

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Encyclopedia Ukrainy: Głuchów (ang.)
• mapa sztabowa ZSRR. sunsite.berkeley.edu:8085. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-12)].
• Głuchów z satelity
• Głuchów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 613 .