Frankolin górski
Scleroptila psilolaema[1] | |||
(G. R. Gray, 1867) | |||
Osobnik z podgatunku nominatywnego | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | grzebiące | ||
Rodzina | kurowate | ||
Podrodzina | bażanty | ||
Plemię | Gallini | ||
Rodzaj | Scleroptila | ||
Gatunek | frankolin górski | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
| |||
|
Frankolin górski[4] (Scleroptila psilolaema) − gatunek średniej wielkości afrykańskiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły.
Systematyka
Tradycyjnie wyróżnia się dwa podgatunki S. psilolaema[5][6][7]:
- S. psilolaema psilolaema – frankolin górski – środkowa i południowa Etiopia.
- S. psilolaema elgonensis – frankolin rdzawobrzuchy – wschodnia Uganda do centralnej Kenii.
Niektórzy, np. autorzy Kompletnej listy ptaków świata czy IUCN, uznają frankolina rdzawobrzuchego za osobny gatunek S. elgonensis[4][8].
Charakterystyka
Morfologia
Wygląd zewnętrzny: Ptak o pokroju zbliżonym do kuropatwy. Od pokrewnych gatunków odróżnia się czarnymi paskami na końcach lotek pierwszorzędowych. Podgatunek S. p. elgonensis ma bardziej rdzawy spód.
Rozmiary: długość ciała: ok. 32 cm
Masa ciała: dwa schwytane samce ważyły 510 g i 530 g, dwie samice 370 g i 510 g
Występowanie
Środowisko
Górskie tereny trawiaste i wrzosowiska, 1800–4000 m n.p.m.
Zasięg występowania
Etiopia, Uganda i Kenia.
Rozród
Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny. Obserwowano stadka złożone z 4–5 osobników młodych i dorosłych.
Status, zagrożenie i ochrona
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3]. Frankolin rdzawobrzuchy, uznawany przez IUCN za osobny gatunek, również zaliczany jest do kategorii NT i wykazuje spadkowy trend liczebności populacji[8].
Znaczenie w kulturze człowieka
W Ugandzie intensywnie poluje się na ten gatunek w celu zdobycia mięsa.
Przypisy
- ↑ Scleroptila psilolaema, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Francolinus psilolaemus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- ↑ a b Scleroptila psilolaema, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Brehm,CL, 1831 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-26].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
- ↑ Moorland Francolin (Francolinus psilolaemus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ Paweł Mielczarek, Włodzimierz Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, 1999. ISSN 0550-0842.
- ↑ a b BirdLife International, Scleroptila elgonensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-08-26] (ang.).
Bibliografia
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 494. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: lyngfrankolin
- GBIF: 2473921
- identyfikator iNaturalist: 624
- ITIS: 553841
- NCBI: 388999