Étienne Charles de Loménie de Brienne

Étienne Charles de Loménie de Brienne
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

9 października 1727
Paryż

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1794
Sens

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup Tuluzy
Okres sprawowania

1763–1788

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 marca 1752

Sakra biskupia

11 stycznia 1761

Kreacja kardynalska

15 grudnia 1788
Pius VI

Utrata godności kardynalskiej

26 września 1791

Odznaczenia
Order Ducha Świętego (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

11 stycznia 1761

Konsekrator

Paul d’Albert de Luynes

Współkonsekratorzy

Mathias Le Groing de La Romagère
Jean-Baptiste-François-Nicolas Millaux

Konsekrowani biskupi
Louis-Jérême de Suffren de Saint-Tropez 1764
Jean-de-Dieu-Raymond de Boisgelin de Cucé 1765
François-Tristan de Cambon 1768
Barthélemy-Louis-Martin de Chaumont de La Galaisière 1777
Seignelay Colbert de Castle Hill 1781
François de Fontanges 1783
Jean-Baptiste-Auguste de Villoutreix de Faye 1783
Antoine-Eustache d’Osmond 1785
Alexandre-Henri de Chauvigny de Blot 1788
Pierre-François-Martial de Loménie 1789

Étienne Charles de Loménie de Brienne (ur. 9 października 1727, zm. 19 lutego 1794) – francuski duchowny, polityk i pisarz, w latach 1787-1788 minister finansów.

Życiorys

Był arcybiskupem Tuluzy od 1763, a jednocześnie zwolennikiem reform i miłośnikiem filozofów. Do jego przyjaciół należeli Anne-Robert-Jacques Turgot, André Morellet i Voltaire. W 1770 roku uzyskał fotel 18 Akademii Francuskiej. W 1787 zastąpił Charlesa Alexandre de Calonnea na stanowisku ministra finansów i uzyskał zgodę na zaciągniecie pożyczki w wysokości 60 mln liwrów. Podobnie jak król rezygnował z wprowadzenia nowych podatków[1]. W 1788 został zdymisjonowany ze stanowiska ministra[1] i w tym samym roku 15 grudnia na wniosek króla Ludwika XVI został mianowany przez Piusa VI kardynałem. Po podporządkowaniu się konstytucji cywilnej kleru zrezygnował z funkcji kardynała w marcu 1791. W listopadzie 1793 roku został aresztowany przez rewolucjonistów. Zmarł w więzieniu.

Prace

  • Oraison funébre du Dauphin (Paris, 1766)
  • Compte-rendu au roi (Paris, 1788)
  • Le Conciliateur, in collaboration with Turgot (Rome, Paris, 1754)

Przypisy

  1. a b Chris Cook, John Stevenson, Leksykon nowożytnej historii Europy 1763-1999, Warszawa 2000, s.45

Bibliografia

  • Étienne Charles de Loménie de Brienne
  • ISNI: 0000000080938349
  • VIAF: 14840263
  • LCCN: n82115624
  • GND: 11650823X
  • BnF: 12319373c
  • SUDOC: 072232382
  • NTA: 070600309
  • Open Library: OL1474332A
  • PLWABN: 9811498025705606
  • NUKAT: n2019150215
  • J9U: 987007271830405171
  • Britannica: biography/Etienne-Charles-de-Lomenie-de-Brienne
  • Universalis: etienne-charles-de-lomenie-de-brienne
  • NE.se: etienne-charles-de-lomenie-de-brienne
  • VLE: etienne-charles-de-lomenie-de-brienne
  • Catalana: 0038381
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 37063