Eigenfunctie

Een eigenfunctie is een generalisatie van het begrip eigenvector tot functies in plaats van vectoren. Als L {\displaystyle L} een lineaire operator op een ruimte van functies is, die dus aan een functie f {\displaystyle f} een andere functie L f {\displaystyle Lf} toevoegt, dan heet de functie f {\displaystyle f} een eigenfunctie als er een (complex) getal λ {\displaystyle \lambda } is zodat:

L f = λ f {\displaystyle Lf=\lambda f}

Dat wil zeggen dat voor alle x {\displaystyle x} geldt:

( L f ) ( x ) = λ f ( x ) {\displaystyle (Lf)(x)=\lambda f(x)}

Het complexe getal λ {\displaystyle \lambda } heet een eigenwaarde van de operator L {\displaystyle L} .

Voorbeeld

Voor de eigenfuncties f {\displaystyle f} van de differentiaaloperator d / d x {\displaystyle \mathrm {d} /\mathrm {d} x} voor functies op de reële getallen geldt:

d d x f ( x ) = λ f ( x ) {\displaystyle {\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} x}}f(x)=\lambda f(x)}

met als oplossingen:

f ( x ) = c e λ x {\displaystyle f(x)=c\,e^{\lambda x}}

Eigenfuncties spelen een belangrijke rol in onder meer de trillingsleer, elektromagnetisme en de kwantummechanica.